Verwachtingen die volwassen patiënten hebben over de behandeling hebben grote impact op de uiteindelijke behandeluitkomst. Door ervoor te zorgen dat een patiënt met positieve verwachtingen aan de behandeling begint, kun je de effectiviteit van de behandeling dan ook vergroten. De vraag is echter of dit voor jeugdigen ook geldt. Naar aanleiding van hun onderzoek concluderen Monia Wu en collega’s dat positieve verwachten van zowel jeugdigen met een angststoornis als hun ouders gerelateerd zijn aan een betere behandeluitkomst.
Jeugdigen zijn voor zorg sterk afhankelijk van hun ouders. Dit geldt in de eerste plaats voor het zoeken van hulp, maar ook voor de behandeling zelf. Naast verwachtingen die ze zelf hebben over het nut van een behandeling, ligt het dan ook voor de hand dat ouderlijke verwachtingen van belang zijn. Dit geldt wellicht nog sterker voor behandelingen waarin er een grote rol is weggelegd voor exposure-opdrachten. Juist deze opdrachten roepen immers veel stress op en kunnen tot weerstand leiden.
Verschillende verwachtingen
Om dit te toetsen onderzochten Wu en collega’s 279 jeugdigen met een angststoornis die CGT kregen al dan niet gecombineerd met medicatie. De behandeling bestond uit 14 sessies van een uur en was gebaseerd op het protocol Dappere Kat voor kinderen en het C.A.T. project voor adolescenten.
Verrassend genoeg was er maar weinig overeenkomst tussen verwachtingen van ouders en jeugdigen (r = 0.14, p = 0.02). Tegelijkertijd waren zowel verwachtingen van ouders als die van de jeugdigen gerelateerd aan de uiteindelijke behandeluitkomst. Bij jeugdigen waren positieve verwachtingen over exposure gerelateerd aan een hogere beheersing van die taken. Positieve ouderlijke verwachtingen waren daarentegen gerelateerd aan een hoger aantal sessies met exposure-opdrachten. Dit gold vooral voor in vivo exposure-opdrachten.
De relatie tussen verwachtingen en behandeluitkomst bleek in beide gevallen gemedieerd door de mate waarin de jeugdige meewerkte in de exposure opdracht. Wu en collega’s vermoeden dat een positievere verwachting van jeugdigen ervoor zorgt dat ze meer volhardend zijn. Daardoor zijn ze beter in staat om de benodigde vaardigheden te leren. Voor ouders ligt dat wat anders. Mogelijk geldt hier dat jeugdigen de positieve verwachtingen van hun ouders overnemen, waardoor ze minder aarzelend zijn in het uitvoeren van exposure-opdrachten. Alternatievelijk oefenen ouders meer direct invloed uit op hun kinderen.
Implicaties
De resultaten illustreren hoe belangrijk het is om zowel aan ouders als aan jeugdigen voldoende uitleg te geven over exposure. Uitleg over de rationale en de waarde van exposure-opdrachten, maar ook concrete uitleg over hoe exposure-opdrachten in elkaar steken. Ook de tijd nemen om eventuele bezwaren en angsten te bespreken kan helpen bij het motiveren voor behandeling. Daarmee is een eerste horde in elk geval genomen en vergroot je de kans op een positieve behandeluitkomst.
Bron
- Wu, M. S., Caporino, N. E., Peris, T. S., Pérez, J., Thamrin, H., Albano, A. M., … & Piacentini, J. (2019). The Impact of Treatment Expectations on Exposure Process and Treatment Outcome in Childhood Anxiety Disorders. Journal of abnormal child psychology, 1-11.
