Protocollen gericht op de behandeling van OCS bestaan vaak uit een vaststaand aantal sessies, die al naar gelang de behoefte kunnen worden uitgebreid. Zo gaat het behandelprotocol Bedwing je dwang bijvoorbeeld in principe uit van een 16-tal sessies. Tegelijkertijd is het de vraag of alle kinderen met OCS een heel protocol moeten doorlopen om baat te hebben bij behandeling. Uit onderzoek van Torp en collega’s blijkt dat een stepped care model met minder sessies voor een grote groep kinderen met OCS haalbaar is.
Stepped care heeft als voordeel dat kinderen niet langer worden behandeld dan noodzakelijk, waardoor schaarse tijd en middelen uit kan gaan naar kinderen die het echt nodig hebben. Om een stepped care model goed vorm te geven is het noodzakelijk om te weten bij wie lichte behandeling afdoende is en wie meer intensieve zorg nodig heeft. Torp en collega’s bekeken hiervoor de behandelgegevens van 269 kinderen met een primaire OCS. De behandeling bestond uit 14 wekelijkse CGT-sessies op basis van exposure. Zes daarvan waren gezamenlijke sessies met ouders, de 8 overige sessies bestonden uit een deel waarbij alleen het kind aanwezig was en een deel waarbij ouders en kind gezamenlijk gezien werden. Een tussentijdse meting vond plaats in week zeven.
Zeven sessies
Maar liefst 38.3 procent van de kinderen behoorden tot de groep die binnen zeven sessies reageerden op behandeling. Behandelsucces werd daarbij door Torp en collega’s gedefinieerd als een score binnen normale marges op een OCS-vragenlijst. Ook na zeven sessies bleef deze groep profiteren van behandeling. Leeftijd bleek voorspellend voor het behandelresultaat in week 7: jongere kinderen hadden een betere kans op vroeg herstel dan oudere kinderen. Ook symptoomernst bij aanvang, de mate van functionele beperking, comorbiditeit en de mate waarin ouders meegaan in de dwanghandelingen van hun kind waren voorspellend voor behandeluitkomst. Meer problematiek resulteerde in minder positieve uitkomsten.
Korter?
Naar aanleiding van de resultaten concluderen Torp en collega’s dat behandeling van matige OCS bij kinderen zonder ernstige comorbide problematiek korter kan dan momenteel wordt aangeraden. De vraag is natuurlijk hoe nauwkeurig die voorspellende factoren zijn. Maar wellicht kunnen we al veel aflezen aan het monitoren van behandelresultaten.
De samenvatting van het artikel vind je hier.
Bron
- Torp, N. C., Thomsen, B. W. P. H., Skarphedinsson, G., Aalberg, M., Nissen, J. B., Melin, K. H., … & Ivarsson, T. (2019). Is it time to rethink standard dosage of exposure-based cognitive behavioral therapy for pediatric obsessive-compulsive disorder?. Psychiatry Research, 112600.
