‘Traplopen voelt als topsport’

Het verhaal van Koen over zijn IC-opname door coron.

door Mieke Ketelaars
5 minuten leestijd

Koen (50) is een van de eerste coronapatiënten terechtkomt op IC. Het is nog te vroeg om te zeggen wat hij aan de opname heeft ‘overgehouden’, maar Koen is vastbesloten niet bij de pakken neer te gaan zitten. ‘Ik heb een tweede kans gekregen.’

Zeker weten doet hij het niet, maar Koen vermoedt dat hij het coronavirus op 4 maart heeft opgelopen. Ogenschijnlijk was dat een heel normale dag. Koen is buschauffeur van beroep, hij bracht die dag voor het grootste deel door in de bus. De dagen daarna holt zijn gezondheid achteruit. De huisarts constateert een longontsteking. Koen wordt doorgestuurd naar het ziekenhuis waar hij kortdurend wordt beademd. Daarna mag hij weer naar huis om ‘uit te zieken’. Gelukkig belt een vriend hem even op om te checken hoe het gaat. En dat is niet best. Van de veertien dagen in kunstmatige coma die volgen, kan Koen zich niets meer herinneren. Ook niet dat hij keer op keer probeert om de beademingsslang uit zijn keel te trekken.

Verlies van controle

Inmiddels is Koen weer thuis. Voordat het virus hem te pakken kreeg, omschreef hij zichzelf als een sportman. Nu voelt traplopen al als een topsport. Zijn longcapaciteit en spierkracht zijn sterk afgenomen, waardoor Koen veel heeft moeten inleveren. Hij maakt zich vooral zorgen over het verlies van controle over zijn eigen lichaam. Over de gevolgen van het virus is immers nog maar zo weinig bekend. Naast de fysieke gevolgen van de opname ervaart hij vooralsnog nog geen mentale problemen. Voor veel andere ex-coronapatiënten ligt dat anders. Het is bekend dat mensen die (langdurig) op de IC hebben gelegen last kunnen krijgen van het Post Intensive Care Syndroom (PICS). Naast fysieke problemen, kunnen dat cognitieve problemen zijn in de vorm van geheugen- of concentratieproblemen. Maar ook trauma-gerelateerde klachten, angst of depressie passen in het PICS-plaatje. Extra complicatie: doordat het fysieke herstel in eerste instantie veel vraagt, treden psychische klachten vaak pas later op.

Broer naast het bed

Niet alleen patiënten zelf kunnen te maken krijgen met PICS. Ook hun naasten kampen soms met de gevolgen van de IC-opname. Zij kunnen – soms wekenlang – niets anders doen dan toekijken en afwachten, terwijl een geliefde aan allerlei apparatuur ligt. Met de huidige crisis komt daar nog eens bij dat veel naasten niet eens op bezoek kunnen gaan. In Koens geval mocht alleen zijn broer op bezoek komen. Veertien dagen lang heeft hij de wacht gehouden, van top tot teen ingepakt om zelf geen risico te lopen. Al die uren blijft hij praten tegen Koen, in de hoop dat hij daar iets van hoort. De blijdschap wanneer Koen eindelijk ontwaakt, is van korte duur. Koen heeft moeite om echt uit zijn coma te komen. In eerste instantie kan hij alleen maar een beetje voor zich uitstaren.

Feestje vieren

Het is onduidelijk of PICS helemaal te voorkomen is. Wel is bekend dat het helpt als patiënten voorafgaand aan een IC-opname goed geïnformeerd worden. Wat gaat er gebeuren? Hoe zit een IC eruit? Bij Koen was daar bij binnenkomst helaas geen tijd voor. Doordat hij een van de eerste besmette patiënten was, is zijn traject chaotisch verlopen.

Toch klinkt Koen nuchter als hij praat over de weken die achter hem liggen. Terugkijken heeft voor hem geen zin. Wat voor hem telt, is dat hij een tweede kans heeft gekregen. Koen wil vooruit. Hij wil sterker terugkomen dan ooit. Voor zijn dochter en voor zichzelf. Zijn vijftigste verjaardag bracht hij door in coma. Het feestje hoopt hij binnenkort alsnog te vieren. 

Meer informatie over PICS: https://icconnect.nl/na-de-ic/post-intensive-care-syndroom/

Bron

Hoeboer, C. M., De Kleine, R. A., Molendijk, M. L., Schoorl, M., Oprel, D. A. C., Mouthaan, J., … & Van Minnen, A. (2020). Impact of dissociation on the effectiveness of psychotherapy for post-traumatic stress disorder: meta-analysis. BJPsych Open6(3). https://doi.org/10.1192/bjo.2020.30

Misschien ook interessant voor jou