Ken je dat akelige gevoel dat je bekruipt als je in een videovergadering zit en je jezelf continu in de rechteronderhoek aan het beloeren bent? Bleke smoel, wapperende onderkin, piekhaar als een aura om je hoofd? En hoe je ook gaat verzitten, die bollevissensmoel draait met je mee? Wees gerust, je bent niet de enige. Je lijdt enkel aan het fenomeen Zoom-dysmorfie, een ongeclassificeerde kwaal uit het coronatijdperk.
Volgens onderzoekers zorgt Zoom-dysmorfie letterlijk voor een hoop kopzorgen. Met de toegenomen online meetings, worden we veelvuldig geconfronteerd met een onbekende tweelingbroer of -zus die ons vanuit de ether op de minst flatteuze wijze aanstaart. Een groot contrast met het leven vóór corona, waarbij we ons chagrijnige spiegelbeeld een vluchtig goedemorgen toeriepen1 , waarna we ’m de rest van de dag uit ons hoofd konden zetten.
Gelukkig kan ik je vertellen dat de werkelijkheid meevalt. Zowel voor wat betreft je gezicht als de kwaal. Er is namelijk weinig bewijs dat Zoom- dysmorfie écht bestaat. De aanmeldingen bij de plastisch chirurgen lijken weliswaar te zijn toegenomen, maar de webcam mag daarvoor niet zomaar verantwoordelijk worden gehouden. Ook de coronakilo’s tikken aan en al die lockdowns hebben ons kleurtje geen goed gedaan. En dan is er natuurlijk de maatschappij met al haar voorspiegelingen en Kardashians. Wat dat betreft is het maar goed dat onze bilpartij over het algemeen niet in beeld is tijdens vergaderingen.
De digitale markt speelt handig in op Zoomdysmorfie, met inventieve knopjes als ‘hide self view’ of ‘touch up my appearance’. Voor de creatievelingen zijn er bovendien nog filters met kattenoortjes en snorharen. Maar wat is de impact eigenlijk van al die toevoegingen en aanpassingen? Voor je het weet zitten we met een generatie mensen met een wel heel vertekend zelfbeeld.
Zelf denk ik dat we de oplossing dichter bij huis moeten zoeken, in de vorm van exposure. Natuurlijk wel een variant die aan alle moderne eisen voldoet: volledig online, onbegeleid en gemakkelijk in te bedden in het dagelijks leven. Wat je daarvoor nodig hebt? Een platform als Zoom of Teams, een stuk of wat online vergaderingen en een webcam van matige kwaliteit. Voor je het weet ziet je spiegelbeeld er ’s ochtends beter uit dan je ooit had durven dromen.
1. De uitzondering hierop is uiteraard Sylvie Meis, die haar spiegelbeeld standaard toejuicht met ‘wake up Sylvie’ en nooit last heeft van enige vorm van dysmorfie.
